Onderliggende vorm en oppervlaktevorm zijn met name in de optimaliteitstheorie veel gebruikte termen om verschijnselen in de fonologie en de morfofonologie te verklaren.
Met onderliggende vorm wordt de abstracte vorm die een woord, morfeem of foneem in de mentale grammatica van de taalgebruiker wordt verondersteld te hebben voordat het als gevolg van een of meerdere fonologische regels verandert bedoeld. Hieruit volgt dat allofonen en allomorfen die als gevolg van alternantie veranderen dezelfde onderliggende vorm hebben. Het idee is dat het betreffende taalelement van de taalgebruiker ook een abstracte onderliggende vorm heeft, die echter niet "naar buiten" kan komen.
Oppervlaktevorm is de term voor de vorm van een woord, morfeem of foneem zoals die eruitziet na de toepassing van bepaalde fonologische regels.
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search